Sıkıntısız hayat yoktur. Herkesin kendine göre zorlukları, sorunları vardır. Zaman zaman sıkıntılar öyle bir raddeye gelir ki insanın yaşama sevincini, geleceğe dair arzu ve hayallerini tamamen yok eder. Bu durumdaki bir insana bazen küçücük de olsa yön göstermek, hayatını büsbütün değiştirmesine yardımcı olabilir. Çok sayıda bilimsel çalışmanın, bu alandaki eğitim ve araştırmaların ürünü olan bu kitap, bahsettiğimiz hayati yönlendirmelerle dolu. Evet, hayat bütün zorluklarına rağmen devam ediyor.

Dünyagörüşü seçimimiz, yaxşını və pisi təyin etdiyimiz meyarlar nə dərəcədə obyektivdir? Biz nə dərəcədə ictimai manipulyasiyanın təsiri altındayıq?
Düşüncə və qərarları üzərində könüllü olaraq ixtiyarı əldən vermiş insan ən rəzil köləliyi qəbul etmiş, beyni əsarətdə olan biridir. Bu əsarətdən qurtulmaq üçün ilk addım – kölə olduğunun fərqinə varmaqdır. Yalnız bundan sonra düşüncələrimizdə, istəklərimizdə, seçimlərimizdə bütün ixtiyarı öz əlimizə alıb həyatımızı kökündən dəyişəcək mühüm suallara doğru cavab tapa bilərik.
Tanrı mifdir, yoxsa həqiqət? – Bu, yaradılışla bağlı olan sualların ən önəmlisi və ən çətinidir. Bu suala hər kəs özü cavab verməlidir: nə valideynlərimiz, nə cəmiyyət, nə də hansısa nüfuzlu alim deyil, məhz özümüz. “Əsarət” kitabı “Tanrı varmı?” sualına düzgün cavab verə bilmək üçün zəruri olan fundamental məlumatlardan, xurafi, yanlış görüşlərin, doqmalaşmış “elmi” fərziyyələrin, ictimai stiqmaların insanın azad düşüncəsini necə əsir almasından bəhs edir.
Daşıdığınız inanc haqqında ən doğru qərarı vermək istəyirsinizsə, bu kitab sizin üçündür.

Qələbə çalmaq istəyən arxasınca – geriyə qayıda bil­məsin deyə – bütün körpüləri yandırmalıdır. Çox insanlar işi qələbəyə bir addım qalmış buraxırlar. 
...Döyüşdən əvvəl sərkərdə orduya müraciət etdi: “Gəmi­lə­rimiz­dən çıxan tüstünü görürsünüzmü? Bu, o deməkdir ki, qə­ləbə qazanmasaq, bu sahillərdən sağ qurtula bilməyəcəyik. Bir seçimimiz var: qələbə çalmaq, ya da həlak olmaq”. Və onlar qələbə çaldılar!
Qələbə çalmaq istəyən arxasınca bütün körpüləri yandırmalı, geri çəkilmək üçün bütün yolları kəsməlidir. Yalnız bu zaman uğur üçün çox vacib olan çılğın qələbə arzusunu qoruyub saxlamaq olar. 

O, qatil, oğru, təcavüzkar və bir çox cinayətlərin səbəb­ka­­rı­dır. Eyni zamanda, gözəl insan, yaxşı dost, qanunse­vər və­tən­daşdır. Qə­tiyyən göründüyü kimi deyil. Daha da dəh­şət­lisi, qə­tiyyən özü­nün sandığı kimi də deyil. O, sadəcə olaraq, Abaddondur.

Əsərin qəhrəmanı psixologiyaya məlum olmayan bir xəstəlikdən əziy­yət çəkir. Buna görə də o, cəmiyyətdən təcrid olunmuşdur. Həyatı boyu 31 tanınmış psixoterapevtin qəbulunda olan və heç bir nəticə ala bil­mə­yən bu şəxs xilas yolunu yalnız intiharda görür. Beləliklə, relslər üzə­ri­nə uzanaraq ölüm qatarının gəlməsini gözləyir. Onun yüzlərlə in­ti­har for­ması arasından şüuraltı olaraq məhz relsləri seçməsi də səbəbsiz de­yildir. 
Relslər üzərində ölüm qatarını gözləyərkən yanına intihar üçün daha bir nəfər gəlir. Onun ağlına belə gəlməzdi ki, bu yad insan onu qaranlıq keç­mişi ilə bir daha üz-üzə qoyacaq və bu görüş həyatını tamamilə də­yişəcəkdir. Bu yad insanla o, bir-birilərinə daxili cəhənnəmlərinin qa­pı­sı­nı açacaq və bir-birilərini öz gizli aləmləri ilə tanış edəcəklər. Sonda o yad insan onu həyatının ən həlledici və dəhşətli seçimi qarşısında qo­ya­caq­dır. Özü də bir deyil, bir neçə amansız seçim… 
Bu annotasiya ilə tanış olan oxucu elə güman edə bilər ki, əsərin qəh­rə­manı relslər üzərinə uzanan bu şəxs və o yad insandır. Ancaq onların hər ikisi əsas hadisələrin başlanması üçün yalnız bir müqəddimədirlər. Ən dəhşətlisi isə budur ki, onlar baş verən bütün müsibətlərin həm də ən bö­yük qurbanlarıdır. 

– Bu şəhərdə kimsə yoxdur! İnsanlarla dolu kimi görsənir, ancaq başını çiyninə qoyub ağlayacağın biri yoxdur. Səni anlayacaq, yıxılanda əl uzadıb yerdən qaldıracaq biri yoxdur. Bu şəhərdə mil­yonlarla insanın içində sən təksən, kimsəsiz və gözəgörünməz! Bü­tün şəhərlər də elə bu cürdür. Ölkələr də elə şəhərlərdən təşkil olun­mayıbmı, deməli, bütün bu dünyada tək-tənhasan.
Qoca Villiyə tanış fikirləri elə içdən dedi ki, bir anlıq elə sandı, onun düşüncələrini oxuyur. Villi on beş il idi ki, bu şəhərdə kim­sə­nin olmadığını düşünürdü. Ona elə gəlirdi ki, dünya tamamilə boş və sakinsizdir. Və o, ucsuz-bucaqsız bir səhrada tənha yaşayır.